Amaç: Bu çalışmanın amacı kamu ve vakıf üniversitelerine bağlı iki farklı tıp fakültesinde klinik eğitimde görev alan eğiticilerin motivasyonlarını etkileyen eğitim yönetimi faktörlerini araştırmak ve karşılaştırmaktır.

Materyal ve Metot: Bu çalışma bir tıp eğitimi doktora tezine dayanmaktadır ve niteliksel araştırma yöntemleri kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Çalışmaya bir vakıf ve bir devlet üniversitesinden amaçlı örneklem yöntemiyle dahili ve cerrahi bilimlerden, profesör, doçent veya doktor öğretim üyesi unvanlı kadın ve erkek akademisyenler alınmıştır. Her iki kurumdan 15’er katılımcı ile toplam 30 birebir derinlemesine görüşme gerçekleştirilmiştir. Katılımcılardan aydınlatılmış onam alınmıştır. Görüşmeler sırasında yarı yapılandırılmış formlar kullanılmış, ses ve görüntü kaydı alınmıştır. Verilerin analizinde tematik analiz yöntemi uygulanmıştır.

Bulgular: İş ve eğitim yönetiminde adaletsizlik; kurallar, iş ve işleyiş esaslarında belirsizlik ve çifte standart; karar almanın sürüncemede bırakılması; eğitim ve hasta bakım hizmetlerinin birbiriyle çatışması; yönetimin eğiticilerle iletişim eksikliği; öğretim üyesi ve destek personel eksikliği, eğiticiyi cezalandıran performans sistemi olumsuz motivasyon faktörleri olarak belirlenmiştir.

Sonuç: Klinik eğitimde eğitici motivasyonunu artırmak için iş ve eğitim yönetiminde adaletin sağlanması; kuralların, iş ve işleyişin belirlenmesi, bunlara uyulması, hızlı ve etkili karar alma, eğitim ve hasta bakım hizmetlerinin birbirini engellemeyecek şekilde düzenlenmesi, yönetimde katılımcı ve iletişime açık yaklaşım, eğitimde her düzeyde yeterli iş gücü sağlanması, performans sisteminde eğitim vermenin dezavantaja yol açmasının önlenmesi atılması gereken adımların başında gelmektedir.

Klinik eğitim Klinik eğitici Eğitici motivasyonu Öğretim üyesi motivasyonu Eğitim yönetimi