ARAŞTIRMA
THE IMPACT OF hsCRP LEVELS ACROSS GLUCOSE TOLERANCE CATEGORIES: FROM NORMAL GLUCOSE TOLERANCE TO ESTABLISHED DIABETES
Yıldız Tütüncü, İlhan Satman, Selda Çelik, Bülent Canbaz, Fulya Türker, Nevin Dinççağ, Kubilay Karşıdağ, Ayşegül Telci, Sema Genç, Beyhan Ömer
ABSTRACT
Objective: To determine if there is an impact of high sensitive C-reactive protein (hsCRP) levels across different glucose tolerance categories.
Material and Method: Data derived from recently completed population-based survey, ‘The Prevalence of Diabetes, Obesity, Hypertension and Endocrine Disease in Turkey’ (TURDEP-II), which was performed in adult population (20+ years, n=26,499, 63% women).
Results: In women mean (±SEM) concentration of hsCRP was significantly higher than in men (3.95±0.05 vs. 3.53±0.09 mg/L, p<0.001). In general hsCRP (controlled for age, gender, and living environment) correlated positively with BMI, waist, fasting plasma glucose (FPG), 1-hPG, 2-hPG, insulin, HbA1c, HOMA-IR, eGFR, but inversely with HDL-c.
Univariate variance analysis (adjusted for age, gender, living environment, BMI, waist, BP, and lipids) revealed that hsCRP significantly differs across glucose tolerance status (p<0.001). Ad-hoc comparisons indicated that hsCRP (mg/L) in normal glucose tolerance (NGT: 3.49±0.13) group is significantly lower than isolated impaired fasting glucose (i-IFG: 4.13±0.25, p=0.023), combined glucose intolerance (CGI=IFG + impaired glucose tolerance [IGT]: 4.49±0.33, p=0.006), new diabetes mellitus (new-DM: 5.65±0.35, p<0.001) and known-DM (4.61±0.33, p=0.002) groups. However, hsCRP in new-DM group was significantly higher than all other categories (NGT: p<0.001, i-IFG: p<0.001, i-IGT: p=0.001, CGI: p=0.014, and known-DM: p=0.026).
Conclusion: According to the results from this large population-based survey, hsCRP levels showed a progressively increasing trend from NGT through new-DM categories. Any abnormality of glucose tolerance (either pre-DM or DM) is associated with subclinical inflammation. However, when the disease established, the influence of inflammatory process might become lesser than the earlier metabolic derangements.
Keywords: New diabetes, known diabetes, impaired fasting glucose, impaired glucose tolerance, hsCRP levels. Nobel Med 2016; 12(2): 38-44
NORMAL GLUKOZ TOLERANSINDAN YERLEŞMİŞ DİYABETE, GLUKOZ TOLERANS KATEGORİLERİNDE hsCRP DÜZEYLERİNİN ETKİSİ
ÖZET
Amaç: Bu çalışmada yüksek duyarlıklı C-reaktif protein (hsCRP) düzeylerinin farklı glukoz tolerans gruplarındaki etkilerinin belirlenmesi amaçlandı.
Materyal ve Metot: Araştırmada yetişkin toplumda yeni tamamlanan ‘Türkiye Diyabet, Hipertansiyon, Obezite ve Endokrin Hastalıklar Prevalans Çalışması’nın (‘TURDEP-II’, yaş: 20+, n=26.499, %63 kadın) verileri kullanıldı.
Bulgular: Kadınların ortalama(±SEM) hsCRP düzeyleri, erkeklerden anlamlı olarak daha yüksekti (3,95±0.05 vs. 3,53±0.09 mg/L, p<0,001). Yaş, cinsiyet ve yaşanılan çevreye göre kontrol edilmiş hsCRP düzeyleri: BKİ, bel çevresi, açlık plazma glukoz (APG), 1-stPG, 2-stPG, insülin, HbA1c, HOMA-IR ve eGFR ile pozitif; HDL-k ile negatif korelasyon gösterdi.
Tek yönlü varyans analizi ile (yaş, cins, yaşanılan çevre, BKİ, bel çevresi, kan basıncı ve lipid düzeylerine göre ayarlama yapıldıktan sonra) hsCRP düzeyleri, glukoz tolerans gruplarında anlamlı ölçüde farklıydı (p<0,001). Grupların karşılaştırmalarında; hsCRP düzeylerinin (ortalama±SEM; mg/L) normal glukoz toleranslı grupta (NGT: 3,49±0,13) izole bozulmuş açlık glukozu (i-BAG: 4,13±0.25, p=0,023), kombine glukoz intoleransı (KGİ=BAG + bozulmuş glukoz toleransı [BGT]: 4,49±0,33, p=0,006), yeni diabetes mellitus (yeni-DM: 5,65±0,35, p<0,001) ve bilinen-DM (4,61±0,33, p=0,002) gruplarının herbirinden daha düşüktü. Diğer taraftan, yeni DM grubunda hsCRP düzeyleri diğer tüm glukoz toleransı kategorilerinden (NGT: p<0,001, i-BAG: p<0,001, i-BGT: p=0,001, KGİ: p=0,014 ve bilinen-DM: p=0,026) daha yüksek bulundu.
Sonuç: Toplum-temelli ve yüksek sayıda bireyi içeren bu çalışmanın sonuçlarına göre, hsCRP düzeyleri NGT’den yeni-DM kategorilerine doğru giderek artmaktadır. Glukoz toleransındaki (pre-DM ve DM) herhangi bir bozukluğun subklinik inflamatuvar süreç ile ilişkili olduğu görülmektedir. Bununla beraber, yerleşmiş DM’de inflamatuvar sürecin etkisi metabolik bozukluğun daha erken dönemlerine göre azalmış olabilir.
Anahtar Kelimeler: Yeni diyabet, bilinen diyabet, bozulmuş açlık glukozu, bozulmuş glukoz toleransı, hsCRP düzeyleri. Nobel Med 2016; 12(2): 38-44
Makalenin PDF formatındaki tam metin versiyonu için buraya tıklayınız.