ARAŞTIRMA
ÇOCUKLARDA TOPLUM KAYNAKLI ÜRİNER SİSTEM İNFEKSİYON ETKENLERİ VE ANTİBİYOTİK DUYARLILIKLARI
Haluk Erdoğan, Hande Arslan
ÖZET
Amaç: Bu çalışmada çocukluk çağı üriner sistem infeksiyonu (ÜSİ) etkenleri ve antibiyotiğe duyarlıklıklarının belirlenmesi amaçlandı.
Materyal ve Metod: Çalışma Başkent Üniversitesi Alanya Araştırma ve Uygulama Merkezinde Ekim 2003 ile Aralık 2004 tarihleri arasında yapılmıştır. Toplum kaynaklı ÜSİ öntanısıyla mikrobiyoloji laboratuvarına başvuran 3 aylık ve 15 yaş aralığındaki hastaların orta akım veya idrar torbasına alınan idrar örnekleri %5 koyun kanlı agara ve Eosin-Methylene Blue agara 0,01 mL kalibreli öze ile ekilmiştir. Piyürisü ve idrar kültüründe ?105 cfu/ml bakteri üremesi olan hastalardan idrarda yanma veya sık idrara gitme veya ateşi olanlar çalışmaya dahil edilmiştir. Tekrarlayan ÜSİ çalışma dışı bırakılmıştır. İzole edilen mikroorganizmaların identifikasyonu konvansiyonel metodlarla yapılmış ve antibiyotik duyarlılığı Clinical and Laboratory Standards Institute kriterlerine göre disk difüzyon metodu ile çalışılmıştır. Kalite kontrolünde Escherichia coli ATCC 25922 suşu kullanılmıştır.
Bulgular: Toplam 51 hasta çalışmaya alınmıştır. Hastaların %94 sı kız cocuğu olup %49’u 6 yaş ve altında bulunmuştur. E. coli (%90) en sık saptanan etken patojendir.
E. coli suşlarında antibiyotik direnç oranları ampisilin %71,7, trimetoprim-sulfametoksazol %54,3, amoksisilin-klavulanik asit %43,5, sefazolin %21,7, sefuroksim %15,2, nitrofurantoin %6,5, seftriakson %4,3, sefiksim %4,3, gentamisin %4,3, amikasin %2,2 ve siprofloksasin %2,2 olarak saptanmıştır.
Sonuç: En sık saptanan patojen etken E. coli’dir ve çocuklukluk çağı toplum kaynaklı ÜSİ tedavisinde sıklıkla kullanılan antibiyotiklere karşı yüksek direnç oranlarına sahiptir. Düşük direnç oranları nedeniyle 2. ve 3. kuşak sefalosporinler, aminoglikozidler ve nitorfurantoin empirik tedavide kullanılabilecek antibiyotiklerdir.
Anahtar Kelimeler: Üriner sistem infeksiyonu, çocuk, Escherichia coli, antibiyotik direnci, empirik tedavi. Nobel Med 2011; 7(2): 15-18
AETIOLOGY AND ANTIMICROBIAL RESISTANCE OF COMMUNITY-ACQUIRED URINARY TRACT INFECTIONS IN CHILDHOOD.
ABSTRACT
Objective: In this study, it was aimed to determine the aetiology and antimicrobial resistance of community-acquired urinary tract infections (UTIs) in childhood.
Material and Method: This study was performed at the Baskent University Alanya Hospital. Patients between 3 months and 15 years of age with community-acquired UTI were included in the study from October 2003 to December 2004. Midstream urine samples or bag urine samples obtained from patients were inoculated on 5% blood agar and Eosin-Methylene Blue agar plates with 0.01 mL calibrated loops by semi-quantitative technique. Patients who had ?105 cfu/ml bacteria and pyuria with any of following symptoms: dysuria, pollakuria, fever were included in the study. Recurrence UTI was the exclusion criteria. The isolated bacteria were identified by conventional methods. Antimicrobial susceptibility was performed by a disc diffusion method, according to the Clinical and Laboratory Standards Institute criteria. Quality was assured by testing Escherichia coli ATCC 25922.
Results: A total of 51 patients were admitted in our study. Forty-nine percent of patients were 6 year old or younger and 94% were female. The most common pathogen was E. coli (90%). Antibiotic resistance rates for E. coli were as follows; Ampicillin 71.7%, trimethoprim/ sulfamethoxazole 54.3%, amoxicilline/clavulanate 43.5%, cefazolin 21.7%, cefuroxime 15.2%, nitrofurantoin 6.5%, ceftriaxone 4.3%, cefixime 4.3%, gentamicin %4.3, amikacin 2.2%, ciprofloxacin 2.2%.
Conclusion: E. coli, the most common pathogen, had a high rate of resistance to most of the drugs commonly recommended for community-acquired UTI treatment in childhood. Due to low resistance rates, second and third generation cephalosporins, aminoglycosides and nitrofurantoin seem to be appropriate for empirical therapy.
Keywords: Urinary tract infection, children, Escherichia coli, antimicrobial resistance, emprical treatment Nobel Med 2011; 7(2): 15-18
Makalenin PDF formatındaki tam metin versiyonu için buraya tıklayınız.